Gastenboek

Ode aan alle medewerkers van hospice de Kime in Sneek.
Wat een troost als er altijd iemand is ook al moet je alleen gaan.
Wat een liefde voor de stervende mens, wat een emoties waar vol begrip mee om wordt gegaan.
Want soms wordt er ook gemopperd – want het einde is niet zonder pijn- en dat jullie dan toch rustig blijven en vol begrip.
Ik zal nooit vergeten dat mijn vader met open armen werd binnengehaald.
Het was als een warme , beschermende deken die om hem heen werd gelegd, waar een beetje de hemel de aarde raakt.
Kon het op de wereld maar wat meer zijn zoals bij jullie in jullie prachtige thuis.
Waar er engeltjes op de gang staan en waar we een glimp zien van de betovering van echt contact.
Want bij jullie valt alles op zijn plaats, daar komt alles bij elkaar: de pijn, het verdriet, de zorg, liefde, berusting en stilte.
Ook al is het het einde, het is het hele leven in een een notendop
Grote dank voor jullie schijnende lichtjes. Voor ons heeft het het donkere weggehaald en licht gegeven in de pijn van afscheid nemen.
Daarom: een ode aan jullie allemaal.
Want daar waar de hemel de aarde raakt is licht.
En soms als wij ’s avonds buiten zitten, zien we het licht boven het kleine stadje hangen.
En ook al weet ik natuurlijk dat de lichtjes uit de huizen komen en van de lantaarnpalen langs de weg…..: het zou ook zomaar het licht in het donker kunnen zijn van hospice de Kime.
Bedankt voor jullie liefde voor mensen!
Dank namens familie x.